..Por antecomedores y galerias salio a patios iguales y repetidas veces al mismo patio. Subio por escaleras polvorientas a antecamaras circulares; infinitamente se multiplico en espejos opuesto;...En el segundo piso, en el ultimo, la casa le parecio infinita y creciente.``La casa es tan grande-penso-. La agrandan la penumbra, la simetria, los espejos, los muchos años, mi desconocimiento, la soledad´´.

Jose Luis Borges ´´

Testu hau irakurtzean lehenik eta behin burura etorri zaidan irudia marraztu dut hasteko: denbora guztian gauza bera, paisaia bera, arkitektura bera, bakardadea, kartzela, infinitua, desesperazioa, aurrera mugitzea baina ezer ez aurreratzeren sentsazioa.

Gerora ezinezko irudi hau arkitekturan bilakatzeko prozesuan hasi naiz, laberintoa, zerbait lortu nahia eta ezina eskema sinplifikatu dut eta horrelako sentsazioa sortuko duen arkitektura egiten ahalegindu naiz.

Eskema hau izan daiteke arkitekturan sentsazio hauen islada. Denbora guztian zehar ibilbide bera, ondoko ibilbidearekin erabateko lotura (bisual eta eskematikoa) baina beste ibilbidera pasatzeko aukerarik ez. Nibel gehiago sartzeko aukerak dago eta baita beste ibilbide batzuk ere. Honek laberinto sentsazioa areagotuko zuen. Plano gehiago sarzeko aukerarekin ibilbideen sentsazio eta pertzepzioak erabat eraldatuko dira. Aukera ugari dago.